Her optik konnektörün bir ferül adı verilen, fiberi yerinde tutan ve eşiyle hizalayan hassas mühendislik ürünü bir parçası vardır. Kağıt üzerinde aynı görünürler ve bunları bir emtia olarak düşünmek cazip gelebilir. Ancak optik fiberdeki çoğu şey gibi, kalite önemlidir. Birkaç mikronluk eşmerkezlilik hatası, delik çapındaki kayma veya ovallik, fiber çekirdeğini ölçülebilir bir ekleme kaybına neden olacak kadar kaydırabilir.
Kayıp bütçeniz ne kadar düşükse, bağlantı kalitesi o kadar kritik hale gelir. Modern ağlarda bu sınır zaten çok düşüktür. 10GBase-SR maksimum 2,9 dB kanal kaybı gerektirirken, 40GBase-SR4’ün maksimum kaybı 1,5 dB’dir. Uzunluğunuza fiber kaybı eklediğinizde, şüpheli kaliteye yer kalmaz.
Mükemmel bir dünyada, çekirdekler her zaman mükemmel bir şekilde hizalanır. Ancak gerçek her zaman bir uzlaşmadır. Yüksük, performansı etkileyen birçok faktöre sahip, basit ancak son derece karmaşık bir mühendislik parçasıdır. Yüksük delik çapı bunlardan ilkidir. Çok sıkıysa, üretim sırasında elyafı yerleştirmek zorlaşır ve sıcaklık değişimlerinde performansı etkiler. Çok gevşekse, elyafın boşlukta hareket etme alanı kalır. Deliğin, yüksük dış çapına göre eş merkezliliği de kritik öneme sahiptir. Ofset çok büyükse, elyaf hizalaması bozulur. Bunlar, ihtiyaç duyduğunuz performans için temel platform olarak doğru yüksüğü seçmenin önemini vurgular.
Manşonun ötesinde, parlatma işleminin de büyük bir etkisi vardır. Parlatma yöntemi, bitmiş geometriyi etkiler. Eğrilik yarıçapı, tepe noktası ofseti, çıkıntı veya alt oyuk ve yüzey pürüzlülüğü, birleştirilmiş konnektörle hizalanmayı ve nihayetinde kaybı etkiler.
Yüksek kaliteli ferüllerde bile farklılıklar vardır. Asıl soru, bu farklılıkların testlerde ve gerçek ağınızda nasıl ortaya çıktığıdır.
Referans–Rastgele ve Rastgele–Rastgele Çiftleşme
Ekleme kaybı, bir konektörün sabit bir özelliği değildir. Başka bir konektöre bağlı bir konektörün bir özelliğidir.
Referans–Rastgele: Bir konnektör, son derece hassas bir referans sınıfı konnektördür. Tipik saha konnektörlerine göre daha sıkı toleranslarla üretilmiştir. Test edilen her konnektörü, bu bilinen iyi referansa bağlarsınız. Sonuç, daha düşük ve daha tutarlı kayıp değerleridir, çünkü referans halkası değişkenliğin çoğunu telafi eder.
Rastgele-Rastgele: Genel üretim popülasyonundan iki konnektörü eşleştirirsiniz. Bu, sahada gerçekleşene daha yakındır; kendi toleransları olan iki gerçek konnektörün hizalanması (veya hizalanmaması). Değişkenlik artar ve ortalama kayıp genellikle Referans-Rastgele testlerinden daha kötüdür.
Fark Neden Önemlidir?
Üretimde harika görünen bir konnektör, gerçek bir rafta hayal kırıklığı yaratabilir, çünkü doğada mükemmel bir referans ferüle nadiren denk gelirsiniz. Bu nedenle bazı üreticiler sessizce referans-rastgele yayınlamayı tercih ediyor; veri sayfalarında daha iyi görünüyorlar.
Bir dağıtımda, özellikle de bağlayıcıların yüzlerce kez yeniden eşleştirildiği yama ortamlarında, Rastgele-Rastgele sonuçlar gerçekliği daha iyi tahmin eder. En kötü eşleşen çiftiniz kadar iyisinizdir.
Sahada Tolerans Yığını
Rastgele-Rastgele senaryosunda ekleme kaybı birkaç şeyin karışımıdır:
- Her iki konnektörde de ferül konsantriklik hatası var.
- Elyaf çekirdek/kaplama çapı değişimi.
- Polonya geometri uyumu.
- Kir veya kirlilik.
Her bir konnektör spesifikasyona uysa bile, kombinasyon çifti limitin üzerine çıkarabilir; özellikle de kayıpların hızla arttığı çoklu konnektör kanallarında. Yayımlanan kayıp spesifikasyonuna göre bütçe ayırırsanız, sahada bu performansı elde etmeniz zor veya imkansız olabilir.
IEC 61753-1 Bir Kılavuz Gönderi Olarak
IEC’nin, pasif fiber optik bileşenler için “iyi"nin ne anlama geldiğini tanımlamaya yardımcı olan yayınlanmış bir standardı vardır: IEC 61753-1. IEC 61753-1 uyarınca, rastgele birleştirilmiş konnektör çiftleri, ölçülen ekleme ve geri dönüş kayıplarına göre A, B, C veya D olarak sınıflandırılır.
- A sınıfı en sıkı toleranstır; en düşük ortalama ekleme kaybı ve rastgele çiftler arasında en tutarlı performanstır.
- B sınıfı hala yüksek kalitededir, ancak limitler biraz daha gevşektir.
- C ve D sınıfları giderek daha yüksek kayıplara izin verir ve genellikle bütçenin her dB marjından daha önemli olduğu durumlarda kullanılır.
| IEC Rastgele Eşleşme Sınıfı | Ortalama IL ≤ (dB) | Örneklerin ≥ %97'si için Maksimum IL ≤ (dB) | Notlar |
|---|---|---|---|
| A | 0,07 dB | 0,15 dB | A sınıfı henüz kesinleşmedi; uygulamada benimsendi |
| B | 0,12 dB | 0,25 dB | Kolayca temin edilebilir |
| C | 0,25 dB | 0,50 dB | Çok yaygın; genellikle yayınlanmıyor |
| D | 0,5 dB | 1,00 dB | Daha zayıf performans; genellikle yayınlanmıyor |
Alıcılar için bu sınıflar, ne aldıklarını anlamanın kısa yoludur. Önemli olan, IEC 61753-1’in sınıflandırmayı tüm tedarikçiler arasında karşılaştırılabilir hale getirmesidir. Bir tedarikçiden alınan B Sınıfı bir konnektör, başka bir tedarikçiden alınan B Sınıfı bir konnektörle aynı test koşullarını ve limitlerini karşılamalıdır. Bu, iki teklifi sıralayıp sınıfı kontrol edebileceğiniz ve elmayla armutu karşılaştırmadığınızdan emin olabileceğiniz anlamına gelir.
Bu Konuda Ne Yapılmalı?
- Teknik özellikler sayfasını dikkatlice inceleyin — IEC sınıfı belirtilmiş mi? Sessiz ise, verilen kayıp sınırının Referans-Rastgele olduğunu varsayın ve sahada daha yüksek bir kayıp bekleyebilirsiniz.
- Ferül tedarikini sıkı bir şekilde kontrol eden bir tedarikçiden satın alın — Tüm “Zirkonyum ferüller” aynı şekilde üretilmemiştir; daha ucuz satıcılar daha kalitesiz ferüller kullanır.
- Her bağlantıdan önce temizleyin — Kir, tolerans uyumsuzluğunun etkilerini artırır. (ClickPRO konnektör temizleyicilerimiz için utanmazca reklam yapın)
- Kar marjı için tasarım — Bağlantı bütçeniz kısıtlıysa, en iyi ihtimalle ekleme kaybı rakamlarına güvenmeyin.
